Dag 3 - van Geysir naar Vik

Geschreven door Merel

Vanochtend stonden we wat later op omdat we die nacht onderbroken hadden voor het bijzondere Noorderlicht.  In de knusse cottage hebben wij met zijn vieren ontbeten; toast met drie keuzes van beleg (kaas, jam of chocopasta).  Na de ochtendschoonmaak vertrokken wij naar Geysir om nogmaals de geiser te bewonderen.  Dit keer was er minder publiek en was er ruimte om de laatste foto’s te maken van de uitbarstingen van Strokkur. De reisleider van de Chinezen begreep wat Frank op het bankje probeerde te bereiken en hielp daarin mee. In de koude wind staan wij te bibberen maar geiser Strokkur is het waard. Al ligt er voor Mark oorpijn op de luur als hij niet spoedig een muts of capuchon heeft. Desondanks hadden wij het geluk dat Strokkur soms twee keer kort na elkaar uitbarst. Daarnaast zijn we ook even gaan kijken naar Geysir, ook een geiser die inmiddels niet meer uitbarst. Desondanks een mooi tafereel. Na wat bijzondere foto’s met name die van Frank worden de fases van een geiser nauwkeurig vastgelegd.

Vervolgens stappen wij de auto in en rijden wij richting Selfoss. Onderweg stoppen wij bij Kerid een bijzondere bezienswaardigheid. Gezamenlijk zijn we zo’n 1200 kr kwijt. Klinkt duur maar is omgerekend zo’n 3 euro per persoon. Kerid is een meer in een vulkaankrater. Je ziet een rood- groene rotswand met  in het midden een azuurblauw meertje. Een opmerkelijk contrast zo vlak naast elkaar. Denice begint aan de afdaling richting het meertje. Een verstandige keus gezien de wind. De andere drie wagen zich aan de route rondom de krater. Hoog en tegen de koude, gure wind op. Het is vandaag aanzienlijk kouder dan gisteren, vooral met die ijzige wind. Een sjaal, muts en/of capuchon is zeker geen overbodige luxe. Gelukkig is dat inmiddels geregeld en kunnen wij elkaar van een afstand makkelijk herkennen. Denice met haar lichtblauwe muts en Merel met haar paarse jas en bontkraag en met zwaaien kom je ook een eind. Na een wandeltocht rondom de krater/het meer gaan de dames even zitten op het bankje bij het meer. De heren maken  nog een snelle wandeltocht langs het meer. Na verschillende kiekjes houden wij het voor gezien.

Wij vervolgen onze weg naar Selfoss en krijgen inmiddels wel trek. Even een lekker koekje in de auto. Eenmaal aangekomen in Selfoss stappen wij de bekende Subway binnen voor een broodje. Je kunt wel zeggen een broodje met van alles maar het smaakt goed. Chauffeur Mark brengt ons verder richting Vik en we horen de wind langs de auto ruisen. Onderweg genieten wij van prachtige uitzichten van de met groen bedekte bergen, sneeuwtoppen van de gjetsers en denken wij drie vulkanen te hebben gespot. Wat wordt het de komende dagen toch bijzonder…

Langs de weg hebben wij uitzicht op Seljalandsfoss en besluiten wij nu uit te stappen in plaats van morgen. Het is een bijzondere stuifwaterval, waar je ook onderdoor kan lopen! Dat moet worden uitgeprobeerd met of zonder hoogtevrees. Denice en Frank trekken verstandig regenkleding aan en Mark en Merel wagen het zonder regenbroek  naar de top. Met een trap en een klim over enkele rotsen komen we boven aan. Daar kunnen wij de waterval van onderen bewonderen. Indrukwekkend hoeveel kracht er naar beneden stort. Mark en ik keren halverweg weer om,  om de meeste waterstuif te ontwijken. Frank en Denice vervolgen hun weg en komen trots naar beneden. Alleen blijken de schoenen van Denice niet zo waterdicht te zijn als gehoopt. Gelukkig is de auto nabij geparkeerd en kunnen de sokken en schoenen snel verwisseld worden. Frank, de uitgebreide fotograaf in ons midden, maakt in de tussentijd nog wat foto’s J

Langs de weg zien wij al wat bezienswaardigheden van morgen maar rijden nu door richting Vik. Mark weet de weg in Vik, alsof hij er al eerder is geweest. Wij halen de sleutel op in een nabij gelegen restaurant en komen aan bij een wit huisje met een rood dak; precies zoals omschreven in de brief  van de booking. Het is even puzzelen met de sleutel want die lijkt niet te werken. Is het dan toch het verkeerde huisje? De verkeerde deur? Bij nader inzien moet je de deur openen door tegen de klok in te draaien. Wat is het toch met sleutels en deuren openen en dichtdoen deze vakantie? Met de auto is het ook steeds kuren. Is die op slot? Even weg lopen met de sleutel en voila of de dames zitten opgesloten. Gelukkig komt het met wat geduld en vertrouwen altijd goed.

Tegen de avond is het tijd om wat boodschappen te doen. Wij besluiten zelf te koken in het nette huisje. Met zijn vieren kiezen wij voor pasta, met tomatensaus en ieder een braadworstje. Een heerlijk yoghurtje als dessert. De taken zijn goed verdeeld. Mark en Merel koken. Frank en Denice wassen af.  Na het eten is het tijd voor de puffinjacht. Dus op naar het strand. Daar blijkt het strand pikzwart te zijn en dat zorgt voor mooie taferelen. Vooral gecombineerd met de ondergaande zon en de rotsen in de ruwe zee. Mark en Merel genieten van het uitzicht en lopen dichterbij de golven. Mark is ambitieus en denkt het redelijk in te kunnen schatten. Maar opeens is het water hem te snel af; nat, broekspijpen nat. Dat mag de pret niet drukken er wordt hartelijk gelachen. Al is het bijna windstil, laat de zee duidelijk van zich zien en horen. Heerlijk om uit te waaien, foto’s te maken en gepolijste stenen te zoeken.

Kortom, een  heerlijke dag!