Dag 9 - Húsavik

Geschreven door Denice

Na de regenachtige dag van gisteren waren we allemaal erg blij vandaag wakker te worden met een vrolijk zonnetje. Het perfecte weer voor de activiteiten van vandaag. Na het ontbijt en het pakken van onze spullen verlieten we het huisje in Dimmuborgir, na 3 nachten, om door te reizen naar een volgende slaapplaats.

Onze eerste bestemming voor vandaag was Godafoss, de waterval van de goden. Dit is een van de grotere watervallen in IJsland en dat vonden wij dus wel een bezoekje waard. De waterval bleek inderdaad de moeite waard al was het weinig moeite, aangezien hij langs de hoofdweg ligt. De waterval was extra mooi in de zon, waardoor het water er blauw uitzag en op sommige punten ook een regenboog te zien was. Helaas konden we het goud aan het einde ervan niet vinden. Na de waterval van twee kanten bewonderd te hebben, besloten we nog even in de souvenier winkel te kijken. Hier vonden Merel en ik hetzelfde armbandje toch wel erg leuk en hebben we er allebei eentje gekocht.

Toen was het tijd om naar onze volgende bestemming te gaan; Húsavík. Hier hadden we namelijk van te voren een walvissen excursie geboekt. Bij aankomst zijn we eerst even gaan lunchen in een bakkerij die ik de vorige dag op internet gevonden had. Dat viel niet tegen! Met volle buikjes zijn we naar de haven gelopen om onze kaartjes voor de excursie op te halen. We waren wel nog een beetje vroeg, dus hebben we lekker in het zonnetje zitten wachten tot we aan boord konden gaan.

Eenmaal aan boord van onze boot Sylvía, kregen we allemaal een warm pak om tijdens de tocht te dragen. Frank was erg vlot met aan boord gaan, want hij wilde graag het beste plekje voorop de boot  bemachtigen.  Toen iedereen warm aangekleed was konden we vertrekken. De tocht naar de baai waar walvissen gezien worden duurde wel even en ondanks het goede weer was de wind toch wel frisjes op open zee. Gelukkig was de zee zelf heel rustig door het mooie weer. Na de vaart naar zee duurde het niet lang voor we een walvis vonden. Dit komt omdat alle boten elkaar helpen en een van de speedboten had ons de juiste plek gewezen. De walvis bleek een bultrug te zijn en zijn ook makkelijk te spotten door de grote pluimen adem die ze uitblazen. Deze walvissen halen een paar keer adem aan het oppervlak voor ze een duik van zo’n 5 tot 10 minuten maken. Vlak voor deze duik laten ze mooi hun staart boven water komen. We hebben een paar keer gewacht tot deze ene walvis weer boven kwam en moesten dan steeds weer even dichterbij varen. Dankzij het goede plekje op de voorkant van de boot draaien wij steeds goed naar het dier toe. Na deze walvis een paar keer gezien te hebben besloot de bemanning om naar een andere bultrug te varen, die door andere boten gevonden was. De boten wisselden elkaar fijn af zodat je niet heel de tijd naar een hoop boten met mensen zit te kijken. De tweede walvis was iets lastiger om te zien, omdat we er erg ver vanaf lagen toen hij boven kwam. Een tweede poging was iets beter, maar helaas waren we nog niet echt snel genoeg dichtbij en toen was het ook al weer tijd om terug te keren. Op de terugweg kregen we allemaal een lekker kopje warme chocomelk en een IJslandse donut. Deze had meer de vorm van een knoop en smaakte ook anders als de donuts die wij kennen.

Na deze fijne walvistocht was het tijd om door te rijden naar onze eindbesteming; Akureyri. Na het inchecken in het hotel zijn we door gereden naar het centrum om even rond te kijken en om te gaan eten. Dit zijn, na goed rondkijken naar prijzen, uiteindelijk hamburgers geworden. Na het eten weer terug naar het hotel om uit te rusten voor de volgende dag, wat weer een lange autorit met een aantal tussenstops zal worden op de weg terug naar Reykjavik.

Toevoeging van Frank: In de avond was er weer een boog noorderlicht zichtbaar. De 5e waarneming van deze vakantie(!), maar nog steeds niet zo mooi als de eerste avond in Uthlid. Ik realiseer me steeds meer dat we toen veel geluk hebben gehad.

In het veld voor het hotel kwam ik een Amerikaan tegen die niet eens wist waar hij naar stond te kijken. Hij dacht dat het gewoon bij de wolken hoorde, tot hij het resultaat op de camera zag. Hij was helemaal verwonderd en kon ook weer wat van zijn lijstje afstrepen. Hierna Mark ook nog even wakker gemaakt om het wonder der natuur nog een keertje te aanschouwen. Mogelijk de laatste keer?