Dag 6 - Höfn-Egilsstadir-Mývatn

Geschreven door Mark

Vannacht lekker geslapen in hotel Jökull, net ten noorden van Höfn, in het zuiden van IJsland. Rond 8 uur wilden we aanschuiven voor het ‘continental’ breakfast, maar de ontbijtzaal zat al vol. Al waren er ook enkele mensen die in hun eentje een 4-persoons tafel bezet hielden… Gelukkig was er nog een lounge ruimte waar voor ons een tafeltje gedekt werd. Een lekker en divers ontbijt! Spek, roerei, tomaat, komkommer, stukjes appel en banaan, broodjes met boter, allerlei muffins, kaneelbroodjes, toast met beleg, en twee soorten visjes (die de eetlust van Denice meteen deden verdwijnen; thanks Mark :@). Met een goed gevulde maag begonnen we de tocht van ruim 400km naar Myvatn.

De weg vervolgde langs de zuidkust, en die ging over in de oostkust. Ook hier regelmatig zwarte stranden, mooie rotspartijen, uitgestrekte vlaktes met wat smeltwater dan wel zeewater poeltjes. En zoals ook al eerder tijdens deze vakantie, wel vaker schapen direct langs de weg. Of zelfs de weg overstekend. Er was ook een zwart ‘thug life’ schaap dat weigerde van de weg af te gaan, totdat we het al aan het passeren waren op de andere weghelft.

Maar naast de mooie uitzichten (helaas lieten we de Vatnajökull gletsjer snel achter ons) ook weer veel leegte vandaag langs de weg. Rots- en graslandschappen die inmiddels ‘normaal’ geworden zijn. Zelfs met bergen en watervalletjes op de achtergrond! Vaak waren er in enkele kilometers om ons heen geen andere mensen, of auto’s, te bekennen.

Vlak na Djupivegur waren we ongeveer op de helft van de eerste etappe, naar Egilsstadir (inderdaad een ‘pretentieloos’ stadje, zoals omschreven in de reisgids). We besloten niet helemaal de snelweg te volgen, die weer een grote bocht terug maakte richting de kust, maar we namen een binnenweggetje om zo’n 60km af te korten. Goede keuze! Even gestopt bij een waterval, en daarna over een bochtig weggetje een hoogland in. Een gravelweg (al was de snelweg ook inmiddels overgegaan naar gravel). Frank kreeg de smaak te pakken, en gaf flink gas. Je mócht daar immers 80! Een bocht, over de gravel, de auto begon wat te schuiven… “Ik hoop dat Frank ooit iets van een slipcursus meegekregen heeft”, dacht ik. Dat zat gelukkig goed! Verderop werd er over de volle breedte aan de weg gewerkt, en moest er voorzichtig gepasseerd worden. Ook geen probleem. Even later konden we weer terug de snelweg op, en waren we rond het middaguur in Egilsstadir voor een lunch bij de Subway, en wat boodschappen.

De tweede etappe van de dag ging via Dettifoss naar Myvatn, waar we 3 nachten blijven. De weg begon vooral saai, en werd interessanter naar mate we dichter bij Myvatn kwamen. Hier waren weer meer de vulkaanlandschappen te zien, de bergen werden weer talrijker. Er waren 2 afslagen naar Dettifoss; één voor elke oever van die waterval. Er is géén brug bij de waterval zelf. Wij waren goed voorbereid en namen de 2e afslag, om op de meest begaanbare oever terecht te komen.

Er zijn daar 2 watervallen: Selfoss (vér weg van het plaatsje Selfoss, waar we eerder deze week waren) en Dettifoss. Een wandelroute van zo’n 2.5km leidde ons langs beiden. Eerst naar Selfoss, over een rotsachtig paadje. Een ‘hoefijzer’ waterval, met 1 kant van de ‘hoef’ een stuk verlengd. We keken neer op beide watervallen trouwens, en bij Selfoss kon je via avontuurlijke rotsen die in het water lagen, tot vlak aan de rand komen waar het water om je heen naar beneden stortte. Niet geheel ongevaarlijk, maar desondanks oogde het vrij gevaarloos. Selfoss was mooi! Wel een harde, koude wind daar!

Door naar Dettifoss, de grootste/krachtigste waterval van Europa. Whoa, daar stroomt inderdaad behoorlijk wat water naar beneden, over een behoorlijke breedte! De bodem van de waterval was niet te zien door de waternevel die ontstaat, met al dat water dat daar naar beneden stort! Indrukwekkend! Frank had verderop nog een uitzichtpunt gezien, vanwaar meer een ‘totaalbeeld’ van de waterval te zien zou moeten zijn. Helaas was het paadje daarnaartoe afgesloten.

Rond 16:45 kwamen we aan bij het huisje aan het Myvatn meer, waar we 3 nachten blijven. Rondom Myvatn al wat beloofde zwavellucht geroken; de eerste indruk van deze ongeving is al positief en veelbelovend!