Dag 5 - Noorderlicht en Vik - Höfn

14 september 2016 - Skaftafell, IJsland

Geschreven door Frank

De reisblog van dag 5 begint in de late uurtjes van dag 4 en de vroege uurtjes van dag 5. Er was voor de avond/nacht een heldere hemel voorspeld en de parameters m.b.t. het ruimteweer zagen er goed uit. Denice en Merel wilden graag gaan slapen en lieten de heren hun gang gaan. Mark en ik hebben enkele malen buiten gekeken of we al iets zagen in de noordelijke hemel, maar tevergeefs. Wachten, wachten, wachten. Mark besloot om tussendoor even te gaan slapen en het tegen 23:30 nog eens te proberen. Toen rond die tijd nog steeds niets te zien was besloot hij om ook maar te gaan slapen. Ik wilde de onbewolkte nacht niet voorbij laten gaan en ik ben tegen 0:00 naar buiten gegaan. bewapend met de camera, een statief, een zaklamp en een flesje water ben ik naar het zwarte strand van Vik gelopen om de stadslichten te ontwijken. Kijkend naar het noorden zag ik een vlaagje wit en ik besloot om een foto te maken om te kijken of het wat was. Het kleurde groen op de lens. Yes! Noorderlichtwaarneming nummer 2. Ik heb een uurtje op het strand doorgebracht met voornamelijk zeer zwak noorderlicht, met af en toe een opleving met wat intenser licht. Daarna besloot ik om terug te gaan naar het huisje en te gaan slapen, maar toen ik een eindje terug was, zag ik opeens weer het e.e.a. tevoorschijn komen in het noorden en ik ben als een speer doorgerend naar boven op de heuvel. Daar heb ik enkele mooie foto’s kunnen maken van de spaarzame oplevingen die misschien 10 seconden duurden. Tegen 02:00 moest ik toch echt stoppen met de aurorajacht, want we hadden een lange en intensieve reisdag voor de boeg. Dus een beetje slaap kon geen kwaad. Op de weg terug naar huis kwam ik nog een man uit Kaapstad tegen, die met hetzelfde doel hierboven was. We hebben even gepraat en daarna ben ik toch echt naar bed gegaan.

Weer vroeg eruit vandaag, want er stond een 280 km lange tocht naar Höfn op het programma, met tussenstops in Skaftafell national park en Jökulsarlon, ijsbergenmeer.  De weg richting het zuid-oosten van Ijsland begon weinig overtuigend met uitgestrekte grasvelden en een bijpassende grijze lucht. Naarmate we in de buurt kwamen van de grootste gletsjer van IJsland, de Vatnajökull, begon het landschap er weer mooi uit te zien. Eerst zagen we met mos bedekte lavavelden. Later zag je weer de rotspartijen zoals kenmerkend voor de Zuidkust en op steeds meer plekken kwam een deel van de gletsjer tevoorschijn. Tussendoor een paar keer gestopt voor enkele foto’s van deze gletsjers en uiteindelijk kwamen we aan bij ons eerste tussenpunt, Skaftafell.

Bij Skaftafell is een bezoekerscentrum, van waaruit enkele hikingroutes vertrekken naar een paar bezienswaardigheden. We hadden van te voren al besloten dat het de 7,4 km lange tocht zou worden naar de Svartifoss waterval en naar Sjonarnipa, een uitzichtpunt over een gletsjertong.Volgens de beschrijving zou het pad gelijk vanaf het begin al gaan hellen. Dit bleek ook, maar we wisten niet dat het hele pad naar de waterval omhoog zou gaan. Terwijl we naar de waterval liepen werd het uitzicht achter ons steeds mooier,omdat we steeds hoger kwamen. Tussendoor passeerden we nog enkele kleinere watervalletjes en uiteindelijk bereikten we Svartifoss. Een relatief kleine waterval, maar de zwarte basaltrotsen waar hij vanaf valt zijn bijzonder om te zien. Om dicht bij de waterval te komen, moesten we weer een stuk naar beneden. Daar hebben we eerst even op de rotsen gezeten en een oerhollandse boterham met Goudse kaas gegeten. Daarna wat foto’s gemaakt en we konden door naar Sjonarnipa. De weg ging weer verder omhoog en veranderd in een pad met stenen en kleigrond. Het leek erg lang te duren, tot we op een gegeven moment enkele Amerikanen passeerden die aangaven dat het eindpunt de hike meer dan waard was. Mooi zo! Na een tijdje kwamen we aan bij het uitkijkpunt. Dit had al onze verwachtingen overtroffen. Wat was dit gaaf om te zien, zo’n grote gletsjer van dichtbij. Mark en Merel zijn ergens op een rotspartij gaan zitten om te genieten van het uitzicht, Denice heeft wat foto’s van veraf gemaakt en was boven blijven wachten en ik was de rotsen afgeklommen om tot enkele mooie foto’s te komen. Eenmaal boven heb ik Denice een stukje ondersteund om toch de gehele gletsjer te kunnen zien. Dit is namelijk vrij lastig als je hoogtevrees hebt, maar ze heeft het toch gedaan! Nog even van het uitzicht genoten en daarna terug naar beneden. We dachten dat dit wel lekker snel zou gaan, maar niets bleek minder waar. Het hele pad was een klei-/zandgrond met een hoop rotsen en boomwortels en dat voor sommige stukken langs een afgrond. Vooral Denice vond dit een prachtige looproute ;). Na een afdaling van ongeveer een uurtje kwamen we weer aan bij onze auto. Instappen en op weg naar het 2e hoogtepunt van de dag: Jökulsarlon.

Op de weg naar Jökulsarlon vond Mark de rest erg stil. We waren toch wel moe van de hike naar de gletsjer. Uiteindelijk had Mark al wat ijsbergjes gezien vanaf de weg en besloot de auto te parkeren om even te gaan kijken.  Toen we het heuveltje opgelopen waren zagen we meteen twee grote blauw/wit gekleurde ijsschotsen.  Prachtig! Foto’s genomen en doorgelopen naar beneden naar het strand. Daar hadden we nog beter zicht en hebben we nog wat foto’s genomen. Denice was ondertussen een stukje doorgelopen en ik was er later nog achteraan gegaan. Mark en Merel bleven boven en hadden een zeehond tussen de ijsschotsen gespot. Denice en ik konden vanaf hier al zien dat verderop nog meer lag, maar toen we met de auto doorreden naar de officiële plek van Jökullsarlon bleek dit nog veel meer te zijn. Het hele meer lag bezaaid met ijsschotsen. De een nog groter dan de ander. In verschillende vormen dreef het ijs rond in de lagune en er was zelfs een zeehond die even een kijkje kwam nemen. De ideale plek voor Rian dus ;) We hebben nog een mooie reisgezelschapsfoto gemaakt en ons nog even vergaapt aan het bijzondere fenomeen, waarna we besloten dat we toch echt richting Höfn moesten rijden, om een beetje bijtijds aan te komen voor het inchecken in het hotel en het nodige avondeten te gaan consumeren.

De weg naar Höfn kenmerkte zich door bewolking en regen en we konden daardoor ook niet zo goed genieten van het uitzicht. Toch zagen we weer het mooie Zuid-IJslandse rotslandschap met her en der een gletsjertong, die van de machtige Vatnajökullgletsjer afkwam. Uiteindelijk bereikten we het hotel. Dit was, zoals elk gebouw in Ijsland een beetje een oud gebouw en deed Mark en ik denken aan een soort Marianum / valuascollege. Ingecheckt en klaargemaakt om wat te gaan eten in het dorp, dachten we… Mark had van te voren wat research gedaan en had een leuk tentje gevonden. Hier aangekomen bleken er een stuk of 8 mensen te wachten op een plekje. Hier konden we niet op wachten en we besloten om nog wat door te rijden langs de haven. Ook hier zat alles vol. Je moest 1,5 uur wachten op een tafel. Dan maar terug naar het hotel en daar wat eten. Hier hebben we allemaal vis genomen en die was heerlijk. Met een goed gevuld buikje, moe en voldaan naar onze bedjes toe. Morgen weer een lange reisdag voor de boeg naar het Noord-oosten van IJsland, naar Myvatn. 

Foto’s